Rozdział 22

Tak mało ludzi komentuje, że nie chce mi się pisać. Zresztą te upały też mają na to swój wpływ. U mnie dzisiaj 34 stopnie w cieniu.

Okazało się, że proces, a raczej procesy sądowe przebiegły o wiele szybciej niż można było oczekiwać. Zwłaszcza rodzinie panującej zależało na szybkim zakończeniu.  To był bardzo nieprzyjemny okres dla wszystkich jej członków. Wszystkie gazety rozpisywały się na temat zbrodni i wyciągały na światło dzienne coraz to nowsze fakty. Zaczęli zgłaszać się świadkowie, którzy wcześniej nabrali wody w usta. Imiona konkubin i cesarskiego brata były na ustach wszystkich. Siedziałem przy stoliku w salonie i piłem poranną kawkę. Naprzeciwko mnie Ilza ze zmarszczonymi brwiami przeglądała dzisiejszą prasę.

- Nie rób takich groźnych min od rana bo jeszcze się przestraszę. Co tam znowu powypisywali? – zapytałem zaciekawiony.

- Właściwie dla nas to same dobre wieści. Proces dobiegł końca. Winni zostaną odpowiednio ukarani. Zresztą przeczytaj sam – podała mi plik papierów. Pochyliłem się i zacząłem czytać na głos.

Ogłoszenie wyroków! Pięć osób uznanych za winnych zarzucanych im zbrodni!

Dzisiaj o 7.00 ogłoszono wyroki w tak bardzo interesujących opinię publiczną sprawach. Wszyscy zostali uznani za winnych zarzucanych im czynów. Zdecydowano, że akta wszystkich spraw pozostaną do wglądu publicznego. Każdy zainteresowany ma prawo przejrzeć zgromadzone dowody i zeznania świadków. Postępujemy w ten sposób dlatego, ponieważ skazane osoby pochodzą z wielce szanowanych rodów i aby nikt nie miał wątpliwości co do podjętych przez nas decyzji.

1.    Velan – brat zmarłego cesarza Karela, został uznany za winnego morderstwa z premedytacją. Czuł, że Karel odkrył jego zdradę i bał się konsekwencji. Od wielu miesięcy sypiał z żoną brata, a teraz ta spodziewała się prawdopodobnie jego dziecka. W dniu wypadku podążył za jadącym konno, ogromnie zdenerwowanym bratem z zamiarem zabicia go jak zeznają świadkowie. Zatrzymali się w lesie w pobliżu stromej skarpy. Tam pokłócili się. Doszło do przepychanki, w trakcie której Velan zepchnął Karela prosto w głęboką przepaść. Cesarz zginął na miejscu. Został skazany na śmierć przez ścięcie. Wyrok zostanie wykonany publicznie w dniu jutrzejszym na głównym rynku stolicy Sheridanu.

2.   Mirella – konkubina cesarza Karela. Została uznana za winną współudziału w zabójstwie swojego męża. Zdradzała cesarza przez wiele miesięcy i spodziewała się, jak wtedy sądziła dziecka Velana. Doskonale znała mordercze plany swojego kochanka. Także w sprawie zaniedbania opieki nad dzieckiem i zostawienia go na pewną śmierć dowiedziono jej winy. Brała też czynny udział w spisku przeciwko panu Harash- Andrum. Została skazana na śmierć przez ścięcie. Wyrok zostanie wykonany publicznie w dniu jutrzejszym na głównym rynku stolicy Sheridanu.

3.   Fanna –konkubina cesarza Karela, matka obecnego władcy została uznana za winną zarzucanych jej czynów. Zaplanowała wraz z panią Melanią zabicie dziecka Mirelli, w wyniku czego doszło do poronienia. Brała czynny udział w spisku przeciw panu Harash- Andrum. Zostaje skazana na dożywotni pobyt w Twierdzy Defunto.

4.   Melania – konkubina cesarza Kareal. Zostaje uznana za winną zarzucanej jej zbrodni. Zaplanowała wraz z panią Fanną zabicie dziecka Mirelli, w wyniku czego doszło do poronienia. Brała czynny udział w spisku przeciw panu Harash- Andrum. Zostaje skazana na dożywotni pobyt w Twierdzy Defunto.

5.   Derek – lokaj cesarza Karela został uznany za winnego zarzucanych mu czynów. Wraz z paniami Mirellą, Fanną i Melanią uknuł spisek przeciwko panu Harash- Andrum. To on był głównym wykonawcą – podał narkotyk i sprowadził mężczyznę, który dokonał gwałtu. Zostaje skazany na dożywotni pobyt w Twierdzy Defunto.

Odłożyłem gazetę i zamyśliłem się głęboko. Sprawiedliwości wreszcie stała się zadość. Moje nazwisko zostało wreszcie oczyszczone z zarzutów. Hańba została zmyta. Szkoda mi tylko było Alaina. Na pewno ciężko przeżył całą sprawę, zwłaszcza, że jedną ze skazanych była jego matka. Od tygodni nie mieliśmy czasu porozmawiać ze sobą bez świadków. Ogromnie za nim tęskniłem.

- Nie wyglądasz na zbytnio zadowolonego Andre. Myślałam, że będziesz się bardziej entuzjastycznie cieszył z wyroku – powiedziała cicho Ilza przyglądając mi się z uwagą.

- Odczuwam ogromną ulgę. Jakby ktoś zdjął z mojej piersi worek z kamieniami. Chyba ty wiesz najlepiej, jak ciężko mi było dźwigać brzemię hańby. Przez tyle lat uważano mnie za zdrajcę i niewiernego małżonka. Zastanawiam się tylko co by było, gdyby udało mi się dowieść swojej niewinności wcześniej, jeszcze za życia Karela. Zginął w taki straszny sposób z rąk człowieka którego kochał  – powiedziałem smutno.

- Daj spokój, cesarz był chorym człowiekiem. Gdyby jego rodzina zamiast myśleć o swoich korzyściach zadbała o niego, to cała sprawa miałaby inny koniec. Nikomu jednak na nim nie zależało. Żerowali na nim jak banda szarańczy.

- Wiesz wtedy na początku naprawdę go kochałem. Nawet wtedy, gdy mnie poniżał i krzywdził nie mogłem się jeszcze od tego uczucia uwolnić. Dopiero przerażone oczy jego synka coś we mnie poruszyły. Zrozumiałem wtedy jak straszne jest to co robi i zapragnąłem się od niego uwolnić. W tym krótkim momencie moje serce zamieniło się w kupkę popiołu.

- Na szczęście to już koniec – westchnęła ciężko dziewczyna.

- Wiesz, że nie całkiem. Mam jedną niezałatwioną sprawę i nie odpuszczę – powiedziałem stanowczo.

- Andre, może jednak wcześniej z nim porozmawiaj. Wyjaśnij swoje plany i obawy. Wiesz, że popieram cię z całego serca, ale obawiam się, że sprawy mogą wymknąć się spod kontroli.

-Ilzo nie mogę tego zrobić, bo mi się wywinie. Jeśli mu dam trochę czasu znajdzie sposób, by się z tego wyplątać.

Jeśli ogłoszę to przy wystarczającej ilości wiarygodnych świadków nie będzie mógł się wycofać, zwłaszcza po takim skandalu. Jest obecnie jedynym członkiem rodziny cesarskiej, jakiemu ufa społeczeństwo. Trochę boję się jego reakcji bo go kocham i nie chcę mieć w nim wroga., ale od planu nie odstąpię.

- Dobrze już dobrze. To jutro ostatnia część dramatu? – zapytała z nikłym uśmiechem dziewczyna.

- Tak. Dam przedstawienie na wielkim bankiecie, który odbędzie się wieczorem w pałacu. A teraz ostanie przygotowania – wyciągnąłem plik dokumentów i położyłem na stole.

………………………………………………………………….

Przepracowaliśmy razem z Ilzą cały dzień. Wieczorem byłem już ogromnie zmęczony. Od siedzenia za biurkiem zdrętwiały mi wszystkie kończyny. Przeciągnąłem się z jękiem.

- Mam już dość. Jest 22.00. Nie wiem jak ty, ale ja idę spać – pomachałem równie wykończonej jak ja siostrze i wyszedłem na ciemny o tej porze pałacowy korytarz. Wlokłem się smętnie do swojego apartamentu. Ciekawe czy cesarz już śpi? Bardzo za nim tęskniłem. Przez ostatnie tygodnie z powodu nawału spraw zupełnie nie mieliśmy dla siebie czasu. Co noc miałem erotyczne sny z nim w roli głównej. Spragnione ciało radziło sobie jak umiało. Westchnąłem ciężko. Z powodu przymusowej abstynencji chodziłem rozdrażniony i rozkojarzony, warcząc na wszystkich dookoła. Głęboko zamyślony przestałem zwracać uwagę na otoczenie. Zresztą i tak niczego prawie nie było widać. Nagle poczułem czyjeś drobne dłonie na swoich ramionach. Zostałem pchnięty na ścianę i przyciśnięty do niej smukłym ciałem. W tych ciemnościach nie mogłem nawet dostrzec twarzy napastnika za to poczułem jego zapach. Doskonale mi zresztą znajomy. Ręce mężczyzny wśliznęły się pod moją koszulę i zaczęły delikatnie gładzić moje napięte mięśnie. Kiedy sprytne paluszki zacisnęły się na moich sutkach jęknąłem głośno.

- Kimkolwiek jesteś nie przestawaj. Mój facet zupełnie mnie zaniedbuje. Ostatnio uprawiałem seks wieki temu – wyszeptałem mu do ucha. Uśmiechnąłem się w duszy do siebie, wyobrażając sobie minę Alaina, zaskoczonego moją reakcją. Należy mu się mała nauczka za unikanie mnie przez tyle czasu.

- I to jest powód, abyś dał się przelecieć obcemu mężczyźnie na ścianie w korytarzu?! – warknął znajomy głos.

- Wiesz, skoro mój chłopak potrafi tak długo obywać się beze mnie, to znaczy chyba, że mu na mnie nie zależy. Aach.. – mała dłoń tego drania zacisnęła się mocno na moim pobudzonym członku.

- Ty łajdaku wystarczyły trzy tygodnie, a ty już szukasz zastępstwa! – krzyknął oburzony, maltretując mojego biednego penisa.

- Ty mały sadysto, zapłacisz za to – syknąłem z bólu. Złapałem go za tyłek oplotłem się jego nogami w pasie i podążyłem z nim do pierwszego z brzegu otwartego pokoju. Nieoczekiwanie okazało się, że to gabinet Alaina. Posadziłem chłopaka na biurku jednym gestem zrzucając na ziemię wszystko co na nim było.

- Puść mnie zboczeńcu. Zobacz jaki bałagan zrobiłeś – chłopak wił się w moich ramionach próbując się uwolnić.

- Mowy nie ma. Mam zamiar cię tutaj przelecieć tak mocno i długo, że odechce ci się głupich żartów – powiedziałem groźnie obracając go na brzuch i jednocześnie zdzierając z niego spodnie. Pisnął zaskoczony, gdy chłodne, nocne powietrze owiało jego gołą pupę. Widziałem, że jest podniecony równie mocno jak ja. Pogładziłem jego penisa rozchylając mu szeroko uda.

- Aaaaah…- usłyszałem jak z jego ust wydobywa się słodki, namiętny jęk.

- Jak chciałeś zaprotestować, to zrób to bardziej przekonująco – szepnąłem mu do ucha owiewając je gorącym oddechem. – A może jednak masz ochotę na to? – nawilżyłem zaklęciem palce i wepchnąłem je od razy dwa, do jego zaróżowionej dziurki. Zacząłem kręcić nimi rozpychając gładkie wnętrze. Chłopak bezwiednie wypiął pośladki nabijając się mocniej na moją dłoń.

- Podoba ci się prawda? Lubisz być w ten sposób pieprzony? – powiedziałem ochryple czując, jak mój członek próbuje przebić spodnie.

- Andre ty głupku, jeszcze nas ktoś tutaj nakryje! Mmhmm… Głębiej – zaprzeczył sobie natychmiast.

- Twoje życzenie jest dla mnie rozkazem, wasza wysokość – uwolniłem z bielizny swojego nabrzmiałego penisa i powoli zacząłem wsuwać w rozciągniętą szparkę. – Tak dobrze? – zapytałem kpiąco.

- Zamknij się. Czy ty musisz wszystko komentować? – czerwony jak burak Alain ukrył twarz w stercie dokumentów, której nie udało mi się zrzucić z biurka.

- Przyznaj skarbie, że to lubisz i  podnieca cię to – pchnąłem mocniej uderzając celnie w prostatę.

- Bzdura. Aaaaa..- krzyknął głośno chłopak zupełnie tracąc panowanie nad swoim ciałem. Wiedziałem, że zaraz dojdzie. Czułem jak jego mięśnie zaczynają drżeć. Słyszałem jak ciężko dyszy, jak szybko bije jego serce.

- A teraz ładnie poproś, to pozwolę ci osiągnąć orgazm – lewą ręką ścisnąłem podstawę jego członka nie pozwalając mu się spuścić.

- Cholera Andre, nie wygłupiaj się – wyjęczał zdesperowany kręcąc zgrabnym tyłeczkiem. -  Oooo… Jesteś okropny.

- No dalej błagaj, bo niczego nie dostaniesz – odezwałem się wrednie. Chłopak zarumienił się jeszcze bardziej i wyjąkał.

- Proszę, pozwól mi dojść – zobaczyłem łzy w jego pięknych oczach i wiedziałem, że przegiąłem. Zacząłem rytmicznie uderzać w jego czuły punkt, jednocześnie pieszcząc dłonią jego penisa. Razem osiągnęliśmy potężne spełnienie, krzycząc z całych sił. Jeśli ktoś był w pobliżu, musiał nas doskonale słyszeć. Opadłem na spocone plecy Alina całując go delikatnie w kark.

- Przepraszam, nie gniewaj się skarbie. Chyba obudziliśmy cały zamek.

- Nawet tak nie żartuj. Jak ktoś nas słyszał spalę się jutro ze wstydu. Nie mówiąc o tym, jak ja teraz będę tutaj pracować. Moja wyobraźnia mnie wykończy. Za każdym razem, gdy będę podpisywał jakieś papiery będę widział w myślach co tutaj robiliśmy. Zabiję cię za to. Nie mogłeś wybrać innego pokoju.

- Przypominam ci kochanie, że to ty mnie napadłeś i zmolestowałeś. Ja tylko nie śmiałem odmówić naszemu ukochanemu władcy. Mam bardzo słaby charakter – pokręciłem ze śmiechem głową, patrząc jak w pośpiechu naciąga spodnie.